top of page
Foto van schrijverLight of Lein

Hoe de dood van mijn ouders mijn eigen leven verandert ...?

"Wees", het is zo'n vreemd confronterend woord. Maar ik werd het vorig jaar eind december. Mijn vader is halverwege 2021 op 5 mei overleden. Waar we langzamerhand los kwamen van de rouw om mijn vader, zagen wij onze moeder achteruit gaan. Dapper als ze was om door te gaan en nog te genieten van het leven.


Hoe vaak hebben we niet tegen elkaar gezegd: ik hoop dat ze nog even kan en mag genieten van straks een eigen plekje waar ze niet 3 trappen en op en af moet.


Het heeft zeggen schrijven 5 dagen mogen duren ...

En nu vandaag, vandaag voel ik de ruimte om te schrijven over de verandering die ik voel. Toe te laten wat is, door te benoemen en te erkennen wat ik voel, mijn enorme gemis van mijn moeder!

Mijn geboortehuis, daar waar ik mocht ontstaan, groeien, ontwikkelingen en geboren worden.

Mijn moeder die mij koesterde, in haar liefdevolle armen heeft laten volwassen worden.

Mijn moeder die mij met raad en daad bij stond, waar ik terecht kon met mijn verhaal, waar ik bang, boos, verdrietig en blij mocht zijn ...


Ik mis haar zo ontzettend, dat woorden nooit zullen vangen wat ik daarbij voel!

Dus geef ik me over aan mijn gevoel zonder dat ik me slachtoffer voel!

Ik hoef geen slachtoffer te zijn om waar te laten zijn dat het heftig is.

Juist doordat ik de heftigheid benoem en erken voel ik een groei in zelfrespect en zelfwaardering.


In mijn laatste woorden naar mama zei ik: lieve mama, ik heb je lief, niet om wat of wie je bent, maar om wat ik mocht zijn als ik bij je was!

Dit zal dan ook nooit over gaan, maar zo duidelijk te voelen dat degene wie ik bij mama mocht zijn, ik nu ook van mezelf mag zijn, is de grootste groei die ik sinds haar dood heb mogen ervaren!

102 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

"Stilte"

Balans

Commentaires


bottom of page